Odzież trudnopalna a zrównoważony rozwój - czyli, jak zapewnić bezpieczeństwo pracowników w odzieży trudnopalnej i jednocześnie wspierać zrównoważony rozwój?

Odzież trudnopalna a zrównoważony rozwój to połączenie ochrony pracowników z troską o środowisko. Nowoczesne tkaniny trudnopalne, wykorzystujące recykling i surowce ekologiczne, umożliwiają spełnienie norm BHP przy jednoczesnym ograniczeniu emisji CO₂ i zużycia zasobów.

Aby odzież trudnopalna skutecznie chroniła pracowników, powinna spełniać rygorystyczne normy bezpieczeństwa, takie jak:

• EN ISO 11612 – odporność na płomienie i wysoką temperaturę,

• EN ISO 11611 – ochrona podczas spawania i procesów pokrewnych,

• EN IEC 61482-2 – odporność na łuk elektryczny,

• EN 1149-5 – właściwości antystatyczne, redukujące ryzyko zapłonu iskry,

• OEKO-TEX® Standard 100 – brak substancji szkodliwych dla zdrowia użytkownika.

Każda z tych norm zapewnia określony poziom ochrony i jest kluczowa w środowiskach, gdzie występują zagrożenia termiczne i elektryczne. Jednak spełnienie tych wymogów często wiąże się z koniecznością stosowania materiałów syntetycznych i chemicznych środków impregnujących, co stawia pod znakiem zapytania ich wpływ na środowisko.

Pomimo swojej niezbędności, tradycyjna odzież ochronna nie jest uważana za szczególnie zrównoważoną. Do jej produkcji często wykorzystuje się włókna syntetyczne, które wymagają znacznych zasobów surowców i energii elektrycznej, a procesy technologiczne nierzadko generują odpady i emisję CO₂. Dodatkowo, trwałość odzieży trudnopalnej powoduje trudności w jej recyklingu, co prowadzi do większej ilości odpadów tekstylnych.

W kontekście wymagań ESG (Environmental, Social, Governance), firmy i dostawcy odzieży ochronnej stoją przed wyzwaniem minimalizowania wpływu produkcji i użytkowania takiej odzieży na środowisko. Kluczowe aspekty ESG w tym obszarze to:

• Aspekt środowiskowy (E): ograniczenie emisji CO₂, wykorzystanie surowców odnawialnych i materiałów pochodzących z recyklingu, kontrola zużycia wody i energii w procesie produkcji.

• Aspekt społeczny (S): zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu pracownikom poprzez lepszą ergonomię odzieży, eliminacja substancji szkodliwych w procesie produkcji, poprawa warunków pracy w łańcuchu dostaw.

• Aspekt zarządzania (G): przestrzeganie międzynarodowych norm BHP i standardów etycznych w łańcuchu dostaw, transparentność w zakresie wpływu na środowisko i warunki pracy.

Producenci odzieży ochronnej podejmują różne inicjatywy w celu zmniejszenia jej wpływu na środowisko, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa. Do obiecujących rozwiązań należą:

1. Stosowanie ekologicznych surowców – Wprowadzenie włókien naturalnych (np. TENCEL™ Lyocell) w połączeniu z włóknami trudnopalnymi znacząco zmniejsza zużycie chemikaliów (produkcja w cyklu zamkniętym) emisję CO₂ i zużycie wody w produkcji.

2. Recykling materiałów – Wykorzystanie poliestru pochodzącego z recyklingu (np. REPREVE®) pozwala na redukcję odpadów plastikowych i oszczędność surowców naturalnych.

3. Lepsze zarządzanie cyklem życia produktu – Produkcja odzieży o dłuższej trwałości oraz możliwość jej regeneracji lub recyklingu po zakończeniu okresu użytkowania.

4. Ograniczenie stosowania chemikaliów – Poszukiwanie alternatywnych metod impregnacji trudnopalnej, które są mniej szkodliwe dla środowiska i zdrowia użytkownika.

5. Przejrzystość i certyfikaty środowiskowe – Certyfikacja odzieży w ramach EPD (Environmental Product Declaration) umożliwia ocenę wpływu produktów na środowisko i wspiera bardziej świadome wybory w zakupach firmowych.

Na rynku pojawiają się coraz bardziej zaawansowane rozwiązania, łączące bezpieczeństwo pracowników z ekologicznymi innowacjami. Przykładem może być tkanina Tecapro® Ecogreen – EG 9600 od TenCate Protective Fabrics, partnera Koalicji Bezpieczni w Pracy. Łączy ona wysoką odporność na ogień z zastosowaniem włókien ekologicznych i recyklingowanych. Takie podejście pozwala na redukcję śladu węglowego i jednocześnie zapewnia pełną ochronę zgodną z międzynarodowymi normami.

Ekologiczne rozwiązania w odzieży trudnopalnej obejmują:

• zastosowanie włókien naturalnych i recyklingowanych (np. TENCEL™, REPREVE®),

• ograniczenie emisji CO₂ i zużycia wody w produkcji,

• produkcję w obiegu zamkniętym z minimalnym użyciem chemikaliów,

• możliwość regeneracji lub recyklingu odzieży po zużyciu,

• certyfikaty środowiskowe (np. EPD) potwierdzające wpływ produktu na środowisko.

Podsumowanie
Zrównoważony rozwój w branży odzieży ochronnej to wyzwanie, ale także szansa na poprawę standardów bezpieczeństwa i zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko. Dzięki nowoczesnym materiałom, recyklingowi oraz transparentności produkcji, firmy mogą skutecznie łączyć wymagania BHP z odpowiedzialnością środowiskową. Wybór odzieży trudnopalnej zgodnej z zasadami ESG to krok w stronę bezpieczniejszej i bardziej zrównoważonej przyszłości dla pracowników i całej planety.