Sprawdź, komu pracodawca musi zapewnić mydło

Ilość i rodzaje wydawanych pracownikom środków higieny osobistej są zróżnicowane ze względu na stan środowiska pracy. Dodatkowo powinny uwzględniać stopień zabrudzenia ciała przy wykonywaniu pracy, wymogi higieny osobistej związane z wykonywanymi czynnościami, a także względy wynikające z obowiązku przestrzegania wymogów sanitarnych

Zgodnie ze wspomnianymi wcześniej kryteriami wyróżnia się 6 grup pracowników zróżnicowanych ze względu na rodzaj wykonywanej pracy i towarzyszący jej poziom zbrudzenia.

Grupa 1 Pracownicy, którym powinno się umożliwić kilkakrotne w ciągu dnia pracy umycie nieznacznie zabrudzonych rąk, przemycie twarzy.

Są to pracownicy na stanowiskach nierobotniczych.

Grupa 2 Pracownicy, u których zachodzi konieczność usunięcia brudu łatwo zmywalnego z nieosłoniętych części ciała.

Są to na przykład rewidenci w środkach komunikacji miejskiej i międzymiastowej czy pracownicy zatrudnieni w budownictwie (sztukatorzy, murarze, posadzkarze, malarze, cieśle, stolarze, dekarze, betoniarze, zbrojarze – przy każdej z tych grup bierze się również pod uwagę ich pomocników).

Grupa 3 Pracownicy, u których zachodzi konieczność kilkakrotnego starannego mycia rąk w czasie pracy – z uwagi na wymagania produkcji lub przepisów sanitarnych albo potrzeby mycia rąk i twarzy z brudu przylegającego do ciała.

Grupa 4 Pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia rąk, twarzy i kończyn dolnych z brudu silnie przylegającego do skóry oraz pracownicy, u których zachodzi konieczność częstego mycia rąk z uwagi na stałe narażenie na stykanie się z substancjami trującymi lub szczególne wymagania związane z wykonywanymi czynnościami.

Są to na przykład pracownicy:

1)      zatrudnieni przy przygotowaniu i układaniu mieszanek asfaltów drogowych, lakiernicy natryskowi,

2)      impregnujący drewno,

3)      wulkanizatorzy wyrobów z gumy (na gorąco),

4)      warsztatowi i monterzy mechaniki pojazdowej,

5)      zaprawiający ziarno fungicydami,

6)      zatrudnieni przy rozpylaniu środków ochrony roślin,

7)      zatrudnieni przy konfekcjonowaniu lub wydawaniu nieopakowanych artykułów spożywczych.

Grupa 5 Pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia górnej części ciała – z uwagi na duży stopień zabrudzenia – lub całego ciała – z brudu pochodzącego z substancji łatwo zmywalnych.

Są to najczęściej pracownicy zatrudnieni przy obsłudze urządzeń w studzienkach i kanałach ściekowych, a także czyszczeniu i rozbiórce maszyn oraz urządzeń technicznych (silników, przekładni, kotłów) i czyszczeniu konstrukcji stalowych z rdzy i farby. Do tej grupy należą również osoby zajmujące się malowaniem farbą miniową oraz zatrudnieni przy produkcji i konfekcjonowaniu środków ochrony roślin i inni.

Grupa 6 Pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia całego ciała z uwagi na bardzo duży stopień zabrudzenia lub stykania się z substancjami trującymi.

Przykładowo, są to pracownicy wykonujący prace przy czyszczeniu zbiorników i cystern do przewozu mocnych kwasów oraz paliw, a także stykający się z silnymi truciznami (związkami arsenu, rtęcią, chromem). W grupie tej znajdują się również osoby zatrudnione:

1)      przy obsłudze urządzeń technicznych w kotłowniach technologicznych i centralnego ogrzewania opalanych stałym paliwem,

2)      przy produkcji wyrobów bitumicznych i asfaltowych,

3)      przy produkcji barwników anilinowych i siarkowych,

4)      w zakładach utylizacji.

Czynnikami sprzyjającymi zmniejszeniu zapotrzebowania na środki higieny osobistej są, przede wszystkim, hermetyzacja procesów produkcyjnych, dbałość o warunki mikroklimatu, a także o stan higieniczny pomieszczeń pracy.

Ponadto w miejsce wydawania środków higieny osobistej w naturze pracodawca może udostępnić pracownikom, w pomieszczeniach umywalni czy w przedsionkach kabinach ustępów, dozowniki z mydłem w płynie i urządzenia do wydania ręczników papierowych bądź suszareki do rąk z nawiewem ciepłego powietrza.

Proszę zwrócić uwagę że zakładowe normy przydziału wydawanych pracownikom środków higieny osobistej, ustalone przez pracodawcę po zasięgnięciu ich opinii, powinny być określone w regulaminie pracy, układzie zbiorowym pracy lub porozumieniu z przedstawicielem pracowników. Ten ostatni przypadek ma miejsce wtedy, gdy na danym pracodawcy nie ciąży obowiązek ustalania regulaminu pracy.