Palarnia w zakładzie pracy

Z obowiązku urządzenia w firmie palarni pracodawca nie możesz się zwolnić przez zamieszczenie odpowiednich zapisów w regulacjach zakładowych - układzie zbiorowym pracy czy regulaminie pracy (np. przez wprowadzenie zakazu palenia tytoniu).

Nie wolno palić wyrobów tytoniowych - poza wyodrębnionymi i odpowiednio przystosowanymi pomieszczeniami - w:

• zakładach opieki zdrowotnej, w obrębie całego terenu zakładu i z uwzględnieniem odstępstw, które nie dotyczą pracowników,
• szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych (na całym ich terenie),
• pomieszczeniach zakładów pracy oraz obiektów użyteczności publicznej, a w małych, jednoizbowych lokalach gastronomicznych - poza wyraźnie wyodrębnionymi miejscami.

Ze względu na konieczność zapewnienia warunków bezpieczeństwa pożarowego pracodawca, urządzając pomieszczenie palarni, powinien mieć na uwadze, że musi ono znajdować się poza strefą zagrożenia wybuchem - czyli przestrzenią, w której może występować mieszanina substancji palnych z powietrzem lub innymi gazami utleniającymi o stężeniu mieszczącym się w granicach wybuchowości.

W pomieszczeniach palarni nie mogą być składowane - nawet krótkookresowo - jakiekolwiek materiały niebezpieczne pożarowo, na przykład:

• palne ciecze o temperaturze zapłonu poniżej 55°C,
• palne gazy,
• ciała stałe wytwarzające w zetknięciu z wodą lub parą wodną palne gazy,
• ciała stałe zapalające się samorzutnie w powietrzu,
• materiały wybuchowe i pirotechniczne,
• ciała stałe palne utleniające o temperaturze rozkładu poniżej 21°C,
• ciała stałe jednorodne o temperaturze samozapalenia poniżej 200°C,
• materiały mające skłonności do samozapalenia.

Palarnie powinny być usytuowane w sposób nienarażający osób niepalących na wdychanie dymu tytoniowego. Oznacza to, że palarnie nie mogą być urządzone na przykład w pomieszczeniach przejściowych. Od ciągów komunikacyjnych powinny być oddzielone drzwiami.

Dodatkowym elementem sprzyjającym zapewnieniu niepalącym powietrza wolnego od dymu papierosowego jest obowiązek zapewnienia w palarni co najmniej 10-krotnej wymiany powietrza w ciągu godz. (liczba wymian powietrza oznacza objętościową godz. ilość powietrza wentylacyjnego podzieloną przez objętość pomieszczenia). Wymiana powietrza może być dokonywana przez wentylację wymuszoną (mechaniczną) lub łącznie przez wentylację wymuszoną i grawitacyjną.

Osiągnięcie wymaganej skuteczności wymian powietrza wymaga zapewnienia dopływu do pomieszczenia palarni powietrza zewnętrznego (np. przez okna ze skrzydłem uchylno-rozwieranym, górnym wywietrznikiem uchylnym lub górnym skrzydłem uchylnym). Nie ma przeszkód, aby powietrze zewnętrzne było doprowadzane przez otwory nawiewne wentylacji mechanicznej. Stosunek powierzchni okien w świetle ościeżnic do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1 do 12.

W palarniach powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na każdego pracownika najliczniejszej zmiany. Powierzchnia poszczególnych pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza niż 4 m2. Choć przepisy nie określają maksymalnej powierzchni pomieszczenia palarni, to wyrażany jest pogląd, że powierzchnia 1 pomieszczenia palarni nie powinna przekraczać 40 m2.