Zapobieganie COVID-19 przez współpracujących pracodawców.

Z punktu widzenia zapewnienia właściwych i bezpiecznych warunków pracy najbardziej korzystna jest sytuacja w ramach której na terenie zakładu pracy praca wykonywana jest przez pracowników zatrudnionych bezpośrednio przez jednego pracodawcę. Nie zawsze jednak powyższy ideał jest możliwy do spełnienia – może się bowiem zdarzyć przypadek, kiedy to realizacja określonych celów nie jest możliwa wyłącznie z wykorzystaniem własnych pracowników, w tym osób zatrudnionych na podstawie umów prawa cywilnego czy z udziałem pracowników tymczasowych. Rozwiązaniem jakie wówczas może być zastosowane, które jest dopuszczalne przepisami kodeksu pracy z zakresu bhp to współdziałanie między pracodawcami w zakresie którego praca w jednym miejscu i czasie wykonywana jest przez pracowników różnych pracodawców.

Przypadek w którym w jednym miejscu pracy wykonują prace pracownicy różnych pracodawców reguluje, w kontekście bhp, przepis art. 208 kodeksu pracy. Zgodnie z jego brzmieniem „W razie gdy jednocześnie w tym samym miejscu wykonują pracę pracownicy zatrudnieni przez różnych pracodawców, pracodawcy ci mają obowiązek:

• współpracować ze sobą;

• wyznaczyć koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy wszystkich pracowników zatrudnionych w tym samym miejscu;

• ustalić zasady współdziałania uwzględniające sposoby postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników;

• informować siebie nawzajem oraz pracowników lub ich przedstawicieli o działaniach w zakresie zapobiegania zagrożeniom zawodowym występującym podczas wykonywanych przez nich prac”.

W sytuacji gdy w jednym miejscu i czasie praca jest realizowana przez pracowników różnych pracodawców zapewnienie właściwych warunków w zakresie bezpiecznej pracy ma znaczenie szczególne w okresie epidemii. Tym samym współpraca, ustalenie zasad współdziałania - w tym w kontekście zagrożenia koronawirusem oraz obowiązek informowania siebie nawzajem oraz pracowników w zakresie działań zapobiegawczych powinna w szczególności dotyczyć kwestii wynikających ze stanu epidemii.

W przypadku gdy praca realizowana jest w miejscu które formalnie nie jest terenem żadnego pracodawcy, którzy ze sobą współpracują wówczas należy przyjąć, że istnieje duże pole do dyskusji między pracodawcami i można między innymi postawić znak równości w tym zakresie. Inaczej może to wyglądać w przypadku gdy praca ma być wykonywana na terenie któregoś z pracodawców. Powstaje wówczas wątpliwość czy pracodawca taki ma prawo narzucać wyłącznie swoje rozwiązania w zakresie profilaktyki związanej z epidemią COVID-19 – kierując się faktem, że miejsce pracy jest w jego dyspozycji ?

Powyższy dylemat nie jest oczywiście w przepisach bezpośrednio uregulowany - jednak można przyjąć, że pracodawca ma terenie którego wspólne prace mają być prowadzone ma znaczący głos w zakresie rozwiązań profilaktycznych przeciwdziałających epidemii. Nie oznacza to oczywiście, że pozostali pracodawcy w ramach szeroko rozumianej współpracy do zapewnienia pracownikom bezpiecznych warunków pracy nie mają prawa przedstawiać swoich propozycji. Jednak ich przeforsowanie to już zupełnie odrębna sprawa.

Ponieważ obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy obciąża bezpośrednio pracodawców zatrudniających poszczególnych pracowników, trudno przyjąć że koszty profilaktyki przeciwwirusowej będą obciążały wyłącznie pracodawcę na terenie którego wspólne prace są prowadzone. Oczywiście dużo w tym zakresie zależy od wypracowanych wspólnie przez pracodawców rozwiązań. W żadnym razie nie można jednak przyjąć, że skoro praca pracowników zatrudnionych przez różnych pracodawców wykonywana jest na terenie jednego z nich - to po jego stronie leży ryzyko i koszt całokształtu działań profilaktycznych związanych z epidemią COVID-19.