Well-being room, czyli jak efektywnie zregenerować siły w godzinach pracy – dobra praktyka z KE

To niewielkie pomieszczenie, ukryte za przeszklonymi, rozsuwanymi drzwiami, które – paradoksalnie – nie otwierają się. Wejście to zwyczajne, nieoznaczone drzwi. Przeszklone, de facto, nierozsuwalne drzwi pozwalają na dyskretne sprawdzenie, czy w środku przebywa akurat osoba pragnąca relaksu i wyciszenia. Dyskretne, gdż całe szyby są niejako zamglone, a zerknięcie do środka umożliwia wyłącznie napis „Well-being room”.

To komfortowe rozwiązanie zarówno dla osób, które chciałyby pobyć w samotności i chciałyby wejść do środka, ale jednocześnie – dla tych, którzy właśnie korzystają z kilku chwil odpoczynku i wyciszenia. W pokoju jest dużo światła, które zapewniają trzy duże okna. Okna mają rolety, więc jeżeli ktoś chce pobyć w zacienionym pokoju – nie ma problemu, aby ograniczyć dostęp światła dziennego.

Przy jednej ze ścian stolik ze stojącą nieopodal niewielką lampką i kilkoma wygodnymi fotelami. Podobnymi do tych, które zobaczyć można w każdym gabinecie psychoterapii. Na stoliku wyraźny znak, że nie służy on do spożywania posiłków. Tutaj można poczytać ulubioną książkę z pobliskiej, umieszczonej przy przeciwnej ścianie, biblioteczki. To także idealne miejsce, aby opisać – na kartce papieru lub notesie – swoje emocje, które towarzyszą konkretnej, stresującej sytuacji. Jest też ekran telewizyjny – można posłuchać cichej muzyki, włączyć fragment ulubionego filmu lub relaksującej gry.

Na przestrzeni ok. 30 metrów kwadratowych znalazło się miejsce dla dwóch sof i dwóch rozkładanych leżanek, przypominających te stosowane przez masażystów. Sofy można przenosić w dowolne miejsce pomieszczenia. Nie można przenosić leżanek, ale można dostosować ich wysokość do komfortowego wypoczynku, tak by odciążyć kręgosłup lub unieść stopy wyżej niż głowa. Przy jednej z leżanek stoi parawan, przypominający wyglądem osłonę wykonaną z trzcin, ale idealny, aby odgrodzić się od innej odpoczywającej w tym samym czasie osoby.

Są też sztuczne trzciny, wyglądem przypominające te prawdziwe, nadmorskie, na plaży. Plaża, pusta plaża, z widokiem na spokojne morze i piasek stanowi, w pewnym stopniu, naturalne przedłużenie miejsca tuż za leżankami. To oczywiście fototapeta, rozmieszczona na jednej ze ścian pokoju. Dłuższe wpatrywanie się w morze powoduje, że ma się wrażenie przebywania na plaży, tylko nie słychać szumu fal.

W pokoju jest absolutna cisza. Absolutna, gdyż wnętrze jest wyciszone, nie dobiegają z zewnątrz – korytarza, czy budynku – żadne odgłosy. Podłoga jest wyłożona wykładziną imitującą drewno, chodzenie po niej jest bezszelestne, co dodatkowo zwiększa komfort przebywających tu osób. Jest cisza i spokój…

W uspokojeniu myśli i emocji istotną rolę odgrywa kolor. Well-being room w Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej to kolory biały, szary i zielony, w tonacji spokojnej, przypominającej wiosenną zieleń. Delikatny brąz wykładziny na podłodze dodatkowo uzupełnia spokojną gamę kolorów.

Ciekawym wyposażeniem w pokoju odpoczynku jest niewielki regał na książki. To niewielka biblioteczka z książkami w kilku językach. Książki są w stanie dobrym, ale widać, że są często czytane. To przede wszystkim literatura obyczajowa, ale są także wydawnictwa podróżnicze, romanse, a nawet horrory. Wydaje się, że z biblioteczki korzysta większość, jeżeli nie wszyscy pracownicy Dyrekcji Generalnej, bo na egzemplarzach złożonych w lekkim nieładzie nie ma nawet grama kurzu.

Nawet krótka lektura ulubionej książki, czytanej na sofie lub leżance, w całkowitym spokoju, potrafi zrelaksować może nawet lepiej niż krótka gimnastyka. W pokoju jest też sporo miejsca na kilkuminutową gimnastykę – kilka skłonów, lekki bieg w miejscu, wymachy rąk i przeciąganie się z rękami uniesionymi ku górze – i można wracać do pracy.

Well-being room nie jest zamykany na klucz, nie potrzeba karty, która jest stosowana jako klucz do pokoju biurowego, czy np. do wyjścia na tzw. papierosa, na zewnątrz budynku. To miejsce wyjątkowe, bo umożliwia relaks i głębokie wyciszenie w ciągu kilku, maksymalnie kilkunastu minut.

Jeden z pracowników Dyrekcji Generalnej przyznaje, że zdarza mu się nawet czasami zdrzemnąć i po krótkim czasie wypoczynku wraca do pracy z nowymi siłami i pomysłami. Mimo to nie korzysta często z tej formy odpoczynku w czasie godzin pracy.

– Mamy tutaj komfortowe warunki pracy, pracujemy w międzynarodowym zespole, ale kluczowy jest szacunek i wsparcie, gdy potrzebna jest pomoc przy realizacji konkretnego zadania – zapewnia.

Jednak wie, że gdy zdarzy mu się trudniejszy i bardziej angażujący projekt, może przyjść do pokoju odpoczynku, aby zebrać myśli. Zawsze wraca później zrelaksowany i pełen dobrej energii, co przekłada się bezpośrednio na efekty jego pracy.